De locatie is opnieuw mijn balkon. Voor de kerstdagen zijn aangebroken zullen de rijen Metasequoia glyptostroboides (Chinese moerascypres) vrijwel alle naalden hebben laten vallen en biedt het een wijd uitzicht op de directe omgeving van het appartementencomplex. Wat op mijn balkon wordt geplaatst of gehangen zal daarmee zichtbaar zijn voor iedereen die langs rijdt of loopt.

Op zoek naar een houten plaat met de juiste afmetingen kwam er een tafelblad op mijn pad. Het was te groot om in mijn kleine auto te kunnen vervoeren en gezien een trekhaak ontbreekt heb ik er de decoupeerzaag bij gepakt om het passend te maken voor transport. 

De schets van het idee dat ik eerder aan papier heb toe vertrouwd heb ik overgebracht op het hout. 

Voor de achterpoten van het rendier lijkt me een houten constructie om er stevigheid aan te verschaffen het meest geschikt.

De decoupeerzaag heeft zich een weg langs de golvende lijn door het hout gevreten. 

Ik heb bewust voor een dikkere plaat hout gekozen, omdat ik voor het vastmaken ervan gebruik wil maken van een spanband. Gezien rechte gaten boren niet bepaald mijn sterkste kant is ben ik met een smalle boor begonnen. Zowel aan de bovenkant als de onderkant heb ik een serie gaten geboord met steeds grotere boren.

In het hout is een sleuf gefreesd. 

Zoals ik had verwacht moest er het nodige hout in de geboorde openingen worden bewerkt met raspen en beitels om het aan te laten sluiten op de gleuf.

Om het project tegen de weerselementen te beschermen gaat het geheel geverfd worden. Eerst met grondverf en daarna de uiteindelijke kleuren. 

Voor de achterpoten zijn de eerste twee stukken hout met behulp van lijm en schroeven aan de plaat hout bevestigd. Achteraf bekeken had ik dit eerder moeten doen. Deze poten maakten het makkelijk om de ontstane constructie overeind te zetten en overal goed bij te kunnen komen met de kwast. 

Om de gleuf open te houden heb ik het afgedekt met een plaatje hout, dat spoedig geheel uit het zicht zal verdwijnen zodra ik met de romp van het rendier aan de slag ga. 

Voor de achterpoten heb ik met behulp van lijm en schroeven het hout vast gemaakt. 

De eerste laag tempex is met behulp van lijm aangebracht. Het bestaat uit dunne strippen. Ik ben ongeveer een centimeter van de rand vandaan gebleven. Deze ruimte wordt later opgevuld met purschuim. 

Drie op maat gesneden blokken tempex heb ik als opvulling gebruikt. Licht van gewicht, makkelijk te bewerken en scheelt weer in de aanschaf van een bus purschuim.

Het is bepaald geen timmerwerk van een expert, maar nadien zat er weinig beweging in en daar gaat het mij om. Er komt nog een laag purschuim overheen en daarna diverse lagen krantenpapier. Als het geheel straks aan de buitenkant van het balkon komt te hangen wil ik niet dat er de mogelijkheid bestaat dat er iets van een poot afbreekt en naar beneden valt.  

Om de achterpoten vorm te geven heb ik gebruik gemaakt van fijnmazig gaas en het vastgeniet aan het hout. Het hout, tempex en gaas verdween spoedig onder de snel uitdijende massa van purschuim. Na elke leeg gespoten bus wachtte ik tot het purschuim geheel was uitgewerkt om het vervolgens ruw in vorm te snijden. Op deze manier kwamen onverwachte gaten te voorschijn en kan ik gericht werken met het aanbrengen van de volgende laag. 

Na eerst te hebben overwogen om van gaas een staart te maken veranderde ik van gedachten en sneed het ruw uit in tempex. Ik duwde het in de zojuist aangebrachte purschuim en ondersteunde het tot het purschuim voldoende was uitgehard. 

De poten zijn deels van tempex voorzien. De hoeken ervan vul ik later op met purschuim. De hoeven zijn ruw uit het tempex gesneden en voorzien van gaten. 

De hoeven bracht ik aan met behulp van de laatste bus purschuim waarmee ik alle ongelijkheden opvulde. In totaal heb ik vier bussen purschuim van elk 500 ml gebruikt om het lichaam vorm te geven. Ik heb een vuilniszak vol uitgehard purschuim afgesneden. 

Het gehele achterlichaam van het rendier heb ik met behulp van een mes in vorm gebracht. Het fijnere werk dat me veel voldoening heeft gegeven. Eerst opnamen bekeken op het internet van springende herten en het daarna zo goed als mogelijk was overgebracht in mijn creatie.

Tijd voor het aanbrengen van de eerste laag papier maché. Als dit is gebeurd dan kan de stofzuiger weer de kast in. Tot die tijd dwarrelen met elke beweging los geraakte stukjes purschuim en tempex naar beneden. 

Verschillende lagen krantenpapier maché heb ik tenslotte overdekt met steviger A-4 papier dat wordt gebruikt voor brieven, nieuwsberichten, etc. Het is het laatste papier dat ik ga aanbrengen voor ik de kwast ga hanteren.

De romp is bedekt met een grijze grondverf. Een deel van het achterlijf en de staart is wit gekleurd. De hoeven zijn zwart gemaakt. Als basiskleur voor het lichaam start ik met donkerbruin. 

Lichtere tinten van deze bruine kleur heb ik over de basis gestreken. Daarna kwam de rode verf weer aan de beurt om de overgang op het hout achter een rode kleur schuil te laten gaan.

Behalve een rood gekleurde houten plaat tegen het glas komen er ook twee rood geschilderde platen er onder, alsof er bloed van het glas en het balkon stroomt. Voor de mensen die langskomen zal alleen de golvende plaat zichtbaar zijn. 

Om het plaatje in mijn hoofd helemaal af te maken ga ik een deel van de verlichting voorzien van rood gekleurd, doorzichtig plastic.

Het resultaat van mijn werk. Opgehangen tijdens een regenachtige 4 december.