Exit chatbox

De man keek om naar de laptop op de eettafel. Slechts een paar meter verwijderd van het keukenblad waaraan hij het avondmaaltijd stond voor te bereiden. De stemmen leken niet van een film afkomstig. Hoofdschuddend ging Onno verder met het snijden van het vlees. "Je hebt de laptop aan laten staan", riep hij, zonder enig idee te hebben waar Agnetha was.

De jonge vrouw bracht drie tot vijf avonden in de week bij hem thuis door en soms ook de nachten. Het was hem een raadsel waarom Agnetha altijd haar computer mee nam als ze naar hem toe kwam. Daarnaast had ze een mobiele telefoon waar een groot deel van de tijd haar aandacht naar uit ging. Het internet was voor Agnetha bijna net zo belangrijk geworden als ademhalen.

"Ik ben bezig. Praat gewoon met ze", riep ze terug in het Engels.

Onno hield op met snijden en verschoof de snijplank iets. Hij keek op en zag zijn gefronsde voorhoofd weerspiegeld in de glazen deur van de hangende keukenkast. Het was typisch iets voor Agnetha in het Engels met hem te communiceren. Ze deed het volkomen onbewust als ze weer eens op de chatbox actief was. Al was zijn eigen Engels de afgelopen maanden er door met sprongen op vooruit gegaan. Wat net zo karakteristiek was aan Agnetha was haar manier om aan hem voor te stellen met een stel onbekenden te praten, ook al kende ze hem goed genoeg om te weten dat de kans daarop vrijwel nihil was.

"Waarover moet ik in hemelsnaam met deze vreemden praten? Ik praat liever met jou en het zijn vaak nog allemaal seksisten of pedofielen."

Uit de luidspreker van de laptop waren onmiddellijk protesten te horen. Aarzelend bleef hij staan. Het was geen verlegenheid zoals Agnetha vermoedde waarom hij gesprekken met andere mensen vermijdde. Zuchtend waste hij zijn handen en droogde ze aan een handdoek, terwijl hij de paar stappen naar de verhoogde eettafel aflegde. Op het scherm zag hij twee, jonge vrouwen op een bank zitten.

"Wat?", vroeg hij humeurig.

"Wij zijn geen seksisten."

"Of pedofielen", vulde de ander verontwaardigd aan.

"We zijn geen mannen."

Onno legde de handdoek neer. Hij onderdrukte met enige moeite een volgende zucht. Nu praatte hij toch met deze volslagen vreemden. Agnetha kon tevreden met zich zelf zijn. Hij keek met een sceptische blik naar het scherm.

"Dus jij wilt mij zeggen dat er geen vrouwelijke pedofielen zijn?"

De vraag leverde meteen een discussie tussen de vriendinnen op. Verveeld keek Onno om zich heen tot het hem allemaal te lang duurde. Ongeduldig wachtte hij op het juiste moment en dat kwam toen de brunette een slok nam van haar drankje en er een natuurlijke stilte viel.

"Het valt me zwaar om het te zeggen, maar de blonde klinkt intelligenter dan jij."

Er klonk tegelijk gelach en woede uit de luidspreker.

"Er zijn hier wel veel viezeriken", gaf de blonde vrouw toe.

"Voor we jou spraken hebben we vijf penissen gezien."

"En je zegt dat omdat je een zesde wilt zien?”, informeerde hij met een opgetrokken wenkbrauw. De woorden hadden onmiddellijk effect en hij zag de vrouwen blozen. Het duurde verscheidene seconden voor ze zich herpakten en begonnen te ontkennen. "Stelletje seksisten", onderbrak hij hen bruusk en keerde terug naar het keukenblad. Hij zag Agnetha tegen de koelkast leunen, glimlachend en met een glinstering in haar ogen.

"Was jij nu met een paar onbekende vrouwen uit de chatbox aan het praten?"

"Sinds wanneer loop jij op je tenen?" Hij zag haar glimlach nog breder worden, het had iets aanstekelijks en hij begon met tegenzin te grijnzen.

"Ik denk dat die vrouwen jou dolgraag willen spreken. Vormen zij soms een stelletje? Ik vond ze zo dicht tegen elkaar aan zitten."

Tegelijk keken ze om naar de laptop. De luidspreker werd op het moment overbelast.

"Ze kunnen je nog altijd horen."

"Echt waar?", vroeg hij sarcastisch. De reactie van de vrouwen deed hem weer beseffen waarom hij liever alleen was als Agnetha niet bij hem kon zijn. Bij haar hoefde hij tenminste niet elk woord af te wegen voor het over zijn lippen rolde.

Nog altijd glimlachend liep ze langs hem heen en nam aan de eettafel plaats. Waar ze al snel met een serieus gezicht in een discussie verzeild raakte om zich tenslotte tot Onno te wenden. Al haar pogingen om de vrouwen weer tot rede brengen waren volkomen mislukt.

"Ze willen met jou praten."

"Ik heb op het moment heel wat belangrijkere dingen te doen."

Agnetha leunde naar achteren en keek met de armen over elkaar naar Onno. "Volgens hen zijn zij belangrijker dan alles waar je nu mee bezig bent."

"Ik kan ook horen wat ze zeggen, hoor."

Ze draaide voorzichtig de laptop tot de camera op de keuken was gericht. Haar vriend werkte onverstoorbaar aan het avondeten door, zich onbewust van wat zij had gedaan.

"Een man in de keuken. Ik zie wel dat jij onder de plak zit."

Onno draaide zich langzaam om. Een snelle taxatie van de beide vrouwen op het scherm deed hem vermoeden dat het de brunette was die hem in sarcasme probeerde te evenaren.

"Komen jullie uit Amerika?", vroeg hij kalm.

Ze bevestigden het en hij vond ze er beiden voldaan over dit feit uitzien. Agnetha kwam naast hem staan en sloeg een arm om zijn middel. Ze kneep hem zacht. Het gaf hem een goed gevoel om te weten dat hij op haar steun kon rekenen.

"Gebruik het als excuus dat jullie Amerikanen zijn, want in Europa geloven we al jaren niet meer in het achterhaalde idee dat een plek van een vrouw alleen in de keuken of het slaapkamerbed is. Ik wens jullie samen nog een hele fijne avond, dames."

Agnetha zag de gezichten van de jonge vrouwen betrekken en de monden gingen open, maar voor de onvermijdelijke protesten uit de luidspreker schalden gebruikte hij zijn elleboog om de laptop dicht te klappen en daarmee elk geluid in de kiem te smoren.

"Pak eens een lepel voor me."

Agnetha keek hem hoofdschuddend aan. "Je kan niet op deze wijze een gesprek beëindigen."

"Volgens mij heb ik zojuist het tegendeel bewezen. Waar is de lepel? Zet ook wat borden op tafel want het eten is zo klaar."

"En zij durven te zeggen dat jij onder de plak zit", mopperde ze.

De man begon te grinniken. "Ach, wat weten zij nou van mij?" Het was geen vraag waarop Onno een antwoord verwachtte. Hij begon het eten op te dienen.