Parttime mensenhater
"Ik ben liever alleen als ik niet in boeiend gezelschap kan verkeren."
De jongeman was op een ontspannen manier tot deze voor haar opmerkelijke conclusie gekomen nadat hij zijn boek opzij had gelegd. Het had een abrupt einde gemaakt aan haar nieuwsgierige vragen.
"Het klinkt zo... Hoe moet ik het zeggen?"
"Je kan je beter afvragen of ik je tot boeiend gezelschap reken", zei Ian en nam nog een slok uit zijn glas. Geamuseerd keek hij toe hoe snel ze met haar ogen begon te knipperen tot hij een brede grijns niet langer kon blijven onderdrukken omdat ze zich zelf geen houding wist te geven. Ian onderbrak zijn half onderuit gezakte houding op de comfortabele tuinstoel om wat rechter te gaan zitten. De grijns verdween en hij werd weer serieus.
"Als mijn werkdag ten einde is wil ik na thuiskomst geen mens om me heen hebben."
"Werk je ook op zaterdag?", vroeg ze glimlachend.
"Ik heb vandaag tot de middag gewerkt", antwoordde Ian en zag haar glimlach bevriezen, "maar morgen ben ik de hele dag vrij."
Het was wel duidelijk dat ze voor zondag wel iets anders in gedachten had dan deze door te brengen bij de buurman van haar moeder. Ian zag haar het halfvolle glas snel achter elkaar leeg drinken voor ze opstond.
"Ik ga maar eens."
"Tot ziens", zei hij luid en nam het boek weer ter hand.
Eerder had hij zich gedwongen gevoeld om deze weg te leggen nadat ze een nieuwsgierige blik over de schutting had geworpen en zelfs zover was gegaan om zich zelf uit te nodigen. Op het moment was hij zelfs in staat om zijn buurvrouw ervan te verdenken dat ze zich op deze prachtige dag binnen verborgen hield voor haar dochter.