Een inmiddels al jaren oud filmpje op Youtube van het eerste zebrapad voor Silly Walks in Spijkenisse vormde mijn bron van inspiratie om iets soortgelijks te maken. Misschien zet het werkelijk aan tot mensen in beweging krijgen of in ieder geval een glimlach te bezorgen. Ik wil er wat tijd en energie in steken om het te testen of een eenvoudig bord mensen daadwerkelijk zo ver kan krijgen. Het bracht in ieder geval al een grijns op mijn gezicht tijdens het maken ervan. 

Ik wil deze borden gaan vastzetten aan vier bomen aan weerskanten van een door fietsers en voetgangers gebruikt pad. Hiervoor ga ik touw en of spanbanden met een klemgesp gebruiken om geen schade aan deze bomen te veroorzaken. Ik heb een foto van deze locatie met het rood geasfalteerde pad genomen overdag en gedurende de avond. 

Uit een plaat hout heb ik vier borden gezaagd. Om deze later vast te kunnen maken aan een paal of boom heb ik een lat in evenveel stukken gezaagd en voorzien van gleuven en gaten. Deze zijn met behulp van schroeven en lijm vast gemaakt aan de borden.

Om het hout te beschermen tegen weersinvloeden is het geheel voorzien van diverse lagen grondverf en verf. Voor de gebodsborden wordt het blauw en wit met een wit bord er onder en voor de verbodsborden wordt het rood, wit en zwart met een wit bord er onder. Alle achterkanten worden donker blauw. Voor de laatste kleur keuze heb ik een eenvoudige en tegelijk saaie verklaring, deze verf had ik nog staan. 

Na eerst het ruwe schilderwerk te hebben uitgevoerd heb ik mijn vader erbij gehaald. Hij heeft een vastere hand voor het schilderwerk dan ik en het resultaat mag er wezen!

Met behulp van plastic sjablonen heb ik vijf centimeter hoge letters omlijnd op de borden, omdat ze elkaar overlappen. Het was eerst de bedoeling geweest om te verven met tamponeerkwasten, maar dat bleek niet het resultaat te geven die ik voor ogen had en opnieuw kwam mijn vader aan te pas om er een laatste hand aan te leggen met zijn penseel. 

De tijd is aangebroken om voor 16 november de borden op te hangen. Een regenachtige dinsdagavond leek mij het uitstekende moment omdat ik dan verwachtte ongezien mijn werk te kunnen doen. Ik was bezig met het ophangen van het derde bord en een vrouw die haar hond aan het uitlaten was vroeg al wat ik aan het doen was. 

Laten we hopen dat het ook bij anderen die deze borden zien een glimlach op het gezicht zorgt en misschien zelfs wat lichaamsbeweging.